Duży jednopunktowy biały kwadratowy podtynkowy kinkiet/lampa ścienna/plafon „Kvadrat” / „Kvadratlampen” z geometrycznym dyfuzorem z tworzywa sztucznego, projekt Nils Andersen & Salli Besiakow dla Lyfa, Dania, wzór z 1972 roku

Cała metalowa, dość minimalistyczna,  a na dodatek purpurowa (podejrzewam, że jedyna w tej lakierce na świecie).

Na nowo w tej purpurze polakierowana, a purpura ta jest w macie. I powiem nieskromnie, że ten mat tak prostej bryle służy.
Innymi słowy jej stan można nazwać idealnym. No dobra, drobne oznaki czasu widoczne jedynie na metalowej chromowanej sztycy głównej i na białym plastikowym kapturku który zamyka ją od góry (zdjęcie). Takie bardzo drobne.
Lampa zaopatrzona w dwa ruchome klosze, tak sprytnie umocowanych na także ruchomych ramionach, że można nimi obracać właściwie w granicach 360 stopni. Jak to mówią na okrągło znaczy się.
Każdy klosz zaopatrzony w metalowe nieduże tuleje (zdejmowane w razie nie potrzeby ich używania) które koncentrują snop światła jednej żarówki. Czyli świetnie nadaje się dla co najmniej dwóch osób które zapragnęły w tym samym momencie czytać np. książkę (albo rachunki do zapłacenia). Jest jeden warunek. Muszą usiąść po obu stronach lampy. Wyśmienicie sprawdzi się przy sofie. Jest niedużych rozmiarów (135 cm).
Obu kloszom można regulować ich wysokości przesuwając po głównej chromowanej chromowanej sztycy. Do tego służy metalowy duży przycisk znajdujący się po drugiej stronie ramienia z kloszem.
Wystarczy je wcisnąć (potrzeba sporej siły) i można klosz przesuwać góra/dół.
Sporej średnicy ciężka metalowa podstawa zapewnia jej stabilność.

Świeci dwoma żarówkami z dużym gwintem, czyli E27. Każda głowica posiada niezależny włączniko-wyłącznik. Czyli można zaświecić sobie jedną żarówką, albo dwiema. Wszystkie części są oryginalne włącznie z białymi włącznikami (zdjęcie).

Seria lamp Piccolo otrzymała nagrodę iF Design Award w 1975 roku.

Wysokość : 135 cm
Długość klosza z ramieniem : 25 cm
Średnica klosza : 14,5 cm
Wysokość klosza z dyfuzorem : 11,5 cm

Duńska firma oświetleniowa Lyfa została pierwotnie założona ok. 1924 r. pod nazwą Københavns Lampe Og Lysekronefabrik na początku XX wieku . Mająca siedzibę w okolicach Kopenhagi i przemianowana na Lyfa ok. 1930 r. firma rozpoczęła produkcję lamp stołowych inspirowanych wieloodcieniową serią PH (z 1925 r.)  Poula Henningsena  dla Louisa Poulsena . Oświetlenie Lyfa nadal wykazywało ten wpływ w latach 40. XX wieku.

W latach 50. Lyfa zbudowała międzynarodową renomę dzięki oryginalnym, wysokiej jakości, modernistycznym lampom. W okresie powojennym firma współpracowała z cenionymi architektami i projektantami, aby produkować minimalistyczne, rzeźbiarskie lampy stołowe, kinkiety i lampy wiszące w stylu „Space Age”, zwłaszcza z kolorowego szkła, plastiku i emaliowanego aluminium.

Bent Karlby, w szczególności, stworzył wiele udanych projektów dla Lyfa w latach 60., takich jak Kvadrille Wall Light , Omega Pendant , Pan-Opticon Wall Light , Påfugl/Peacock Wall Light i  Wonderlamp Pendant . Jednym z najbardziej kultowych projektów Lyfa jest Facet Pendant (1963/66), jak również jego następca, polichromowany Facet Pop Pendant (1970) autorstwa Louisa Weisdorfa. Uważa się również, że Lyfa była głównym producentem  oświetlenia Orrefors  i projektantem Carlem Fagerlundem .

Inni wybitni współpracownicy Lyfy w połowie stulecia to Michael Andersen, Acton Bjørn, Claus Bonderup, Piet Henin , Klaus Helweg-Larsen, Simon Henningsen , Finn Juhl oraz Nils i Eva Koppel.

W okresie świetności — od lat 50. do połowy lat 70. — Lyfa była uważana za pioniera w dziedzinie innowacyjnego oświetlenia architektonicznego. Po drodze firma otrzymała wiele nagród — w tym wiele nagród International Forum Product Design Awards. W połowie lat 70. Lyfa połączyła się z duńskim konkurentem oświetleniowym Fog & Moruph  . Nowa firma działała jako Lyfa-Fog & Mørup do lat 80., kiedy to została przejęta przez producenta oświetlenia na rynek masowy, Lyskaer, a marka Fog & Mørup została porzucona. Od tego czasu firma zmieniła właściciela, a marka Lyfa jest obecnie własnością (ale w dużej mierze wycofana) Nordlux z Ålborg.