Czarnobiały tapicerowany puf art deco „Ananas”, projekt Jindřich Halabala dla UP Závody, Czechosłowacja, lata 50/60.

Klasyczny projekt Jindřicha Halabali dla UP Závody, oryginalnie wykonany pod koniec lat 50. wielu XX, a przez nas poddany kompletnej renowacji z wykorzystaniem tradycyjnych materiałów (włosia, trawy, kokosu).
To sprawia, że puf jest wyjątkowo zwarty, w nikłym stopniu sprężynuje co skutkuje tym, że przez wiele następnych lat nie będzie wymagał wymiany wypełnienia, bo się „nie wysiedzi”, czyli nie odkształci.

Dobrej jakości współczesnym materiał obiciowy w czarnobiałą jodełkę nie zaburza art deco-wskiego charakteru mebla, a raczej do niego nawiązuje. Puf osadzony jest na czterech oryginalnych drewnianych płaskich klockach które czynią go wyjątkowo stabilnym.
Klocki na nowo zostały polakierowane na czarno w połysku. Całość wygląda niezwykle klasycznie i spójnie. To tali Mercedes wsród puf.

Ciężki, bo waży 6,5 kg. Wpisanie bryły pufa w sześcian sprawia, że odnajdzie się praktycznie w każde przestrzeni. Także zaaranżowanej w sposób nowoczesny.

Wysokość : 43 cm
Średnica siedziska : 43  cm
Średnica podstawy : 27 cm
Waga : 6,5 kg

Czeski projektant przemysłowy, pisarz i pedagog Jindřich Halabala był znaczącym zwolennikiem modernistycznych mebli produkowanych przemysłowo w Czechosłowacji i miał ogromny wpływ na wystrój wielu międzywojennych i powojennych czeskich domów. Urodzony w 1903 r. w Koryčanach, Halabala spędził swoje młode lata kształcąc się jako stolarz w warsztacie stolarskim swojego ojca, zanim w 1920 r. rozpoczął naukę w państwowej szkole obróbki drewna w Valašské Meziříčí. Ukończył praktyczną naukę w firmie zajmującej się obróbką drewna Associated Arts & Crafts Enterprises, znanej jako UP (Spojené Uměleckoprůmyslové Závody) w Brnie. Halabala następnie studiował w Akademii Sztuk Stosowanych w Pradze pod kierunkiem czeskiego modernistycznego architekta i projektanta Pavla Janáka (1881-1956). Po ukończeniu studiów w 1926 roku Halabala przez krótki czas pracował w pracowni Bohumila Hübschmanna w Pradze, aż do zatrudnienia w UP. Halabala szybko został menadżerem ds. rozwoju firmy, odpowiedzialnym za promocję produktów i strategię sprzedaży – stanowisko to piastował do 1946 roku. Wierząc, że meble powinny być w pełni funkcjonalne, modułowe, mobilne i przystępne cenowo, Halabala opowiadał się za nowym podejściem do wyposażenia wnętrz przeznaczonym dla rynku masowego , ostatecznie pionierską produkcję mebli przemysłowych w Czechosłowacji.

Projekty Halabali obejmują krzesła, stoły, kredensy, szuflady, kwietniki, kanapy, lampy i wiele innych, a ich estetyka nawiązuje do czeskiego kubizmu, Art Déco i klasycznego europejskiego modernizmu z połowy stulecia. W latach trzydziestych XX wieku opracował modułowe serie H i E, a także różne typy elementów drewnianych i rurowych ze stali, inspirowane przez projektantów Bauhausu Marta Stama (1899-1986) i Marcela Breuera (1902-1981). Te wspornikowe konstrukcje, które zostały wyprodukowane w oddziale UP w Hodonín, są dziś bardzo poszukiwane na rynku vintage. Inne projekty Halabala to fotel wypoczynkowy H-269 (początek lat trzydziestych XX wieku) – prawdopodobnie najbardziej znany czeski projekt, natychmiast rozpoznawalny dzięki przesadnym, zakrzywionym podłokietnikom; pająkowaty stolik kawowy H-370 (lata 30. XX w.); i regulowany fotel wypoczynkowy H-70 (lata 30. XX w.), żeby wymienić tylko kilka. Podobnie jak jego współcześni skandynawscy Alvar Aalto (1898-1976) i Bruno Mathsson (1907-1988), Halabala w większości swoich projektów krzeseł wykorzystywał gięte drewno. W latach 1951-1954 Halabala był wykładowcą zewnętrznym na Wydziale Inżynierii Leśnej i Drewna VSPD w Koszycach, a w 1954 roku został mianowany profesorem na Uniwersytecie Leśno-Drzewnym w Zwoleniu. Był także płodnym pisarzem, regularnie publikującym artykuły w czasopismach i prasie powszechnej. Warto zauważyć, że Halabala był prezesem Stowarzyszenia Producentów Mebli Czechosłowacji. Halabala przeszedł na emeryturę w 1970 r. i zmarł w 1978 r. w Brnie. Jego projekty znajdują się w zbiorach Galerii Moravskiej w Brnie i Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Ołomuńcu.

Firma UP Závody – akronim czeskiego producenta mebli Spojené uměleckoprůmyslové závody (w języku angielskim Associated Arts & Crafts Enterprises) – została założona w Brnie w 1920 roku w wyniku połączenia przedsiębiorstw zapoczątkowanych przez Jana Vaněka i Karela Slavíčka. Początkowo firma składała się ze stolarzy zajmujących się głównie produkcją mebli stolarskich, pod koniec lat dwudziestych XX wieku firma poszerzyła swoją ofertę o całą gamę wyposażenia wnętrz, zgodnie z wytycznymi świeżego i przedwcześnie rozwiniętego dyrektora ds. rozwoju firmy, Jindricha Halabali, który kierował promocją produktów firmy i strategia sprzedaży do 1946 roku. Wierząc, że meble powinny być w pełni funkcjonalne, modułowe, mobilne i niedrogie, Halabala – która projektowała także dla Thoneta – opowiadała się za nowym, masowym podejściem do czeskiego wyposażenia. W tym celu zaprojektował i wyprodukował katalog UP Závody, który zawierał krzesła, stoły, kredensy, komody, kanapy, lampy i wiele innych, a wszystko to inspirowane estetyką czeskiego kubizmu, Art Déco i europejskiego modernizmu. W latach trzydziestych XX wieku opracował serię modułową H i E, a także różne typy elementów drewnianych i rurowych, inspirowanych projektantami Bauhausu Martem Stamem (1899-1986) i Marcelem Breuerem (1902-1981). Te wspornikowe konstrukcje, które zostały wyprodukowane w oddziale UP w Hodonín, są dziś bardzo poszukiwane na rynku vintage.

Podążając za sukcesem Halabali, w 1937 roku firma UP wyrosła na największego producenta mebli w Europie – cieszącego się reputacją stanowiącą synonim dobrego smaku i jakości. Siła oddziaływania firmy nadal rosła na arenie międzynarodowej, nawet wraz z wybuchem drugiej wojny światowej. Po wojnie UP został jednak znacjonalizowany, co zmusiło firmę do skupienia się bardziej na ilości niż na jakości. Chociaż firma UP pozostawała aktywna przez całą drugą połowę XX wieku, to osłabienie jej podstawowego zaangażowania w projekty seryjne najwyższej klasy spowodowało, że firma przestała mieć znaczenie projektowe – czego przykładem jest brak działań UP pod koniec stulecia na rynku vintage . W 1992 roku firma UP połączyła się z innym czeskim producentem mebli Tusculum Rousínov, tworząc Tusculum a.s., która na początku została wchłonięta przez Jitonę, obecnie jednego z pięciu największych dostawców mebli fornirowanych dla Ikea Europe.