Duża złota metalowa lampa wisząca z czterema sześciennymi szklanymi kloszami, projekt Gaetano Sciolari dla AV Mazzega, Włochy, lata 70.

Ten efektowny żyrandol, zaprojektowany w latach 70. XX wieku przez znanego włoskiego projektanta Gaetano Sciolariego dla Mazzegi, ucieleśnia śmiałą estetykę i wyrafinowane rzemiosło, które zdefiniowały tę epokę. Jego geometryczna, architektoniczna forma jest świadectwem nowatorskiej wizji Sciolariego i jego umiejętności łączenia materiałów przemysłowych z artystycznym zacięciem.

Żyrandol składa się z czterech niezależnych, sześciennych kloszy ze szkła Murano, z których każdy stanowi kompozycję szkła transparentnego, mlecznobiałego i pomarańczowego. Klosze te prezentują mistrzowski kunszt szklarski Mazzegi, z subtelnymi przejściami między przejrzystością a nieprzezroczystością oraz eksplozjami kolorów, które dynamicznie odbijają i załamują światło. Zróżnicowanie faktur i odcieni szkła nadaje żyrandolowi żywy, niemal rzeźbiarski charakter.

Zawieszony na geometrycznej metalowej ramie, projekt charakteryzuje się minimalistycznym, a zarazem futurystycznym charakterem.
Czyste linie złotej metalowej konstrukcji elegancko kontrastują z organiczną grą szklanych elementów. Abstrakcyjny układ sześcianów przypomina zdekonstruowaną panoramę miasta lub modernistyczny model architektoniczny, wywołując wrażenie ruchu i złożoności przestrzennej.

Ten element, będący doskonałym przykładem włoskiego wzornictwa oświetleniowego z połowy XX wieku, jest zarówno funkcjonalną oprawą,
jak i dziełem sztuki – idealnym dla kolekcjonerów i miłośników wyrazistych wnętrz.

Lampa jest zachowana w bardzo dobrym naturalnym stanie vintage z niewielkimi oznakami używania w postaci drobnych i nielicznych powierzchniowych zarysowań, których nie mieliśmy jak pokazać, tak są niewielkie. Jedynie metalowa sztyca na której wisi nosi oznaki czasu w postaci punktowych odbarwień (zdjęcia). Trudno będzie je zauważyć gdy lampa zawiśnie, zwłaszcza że głównie będzie przyciągała uwagę swoją bryłą.
Cztery szklane klosze zachowały się w idealnym stanie. Bez ukruszeń, zarysowań, czy pęknięć.

Do odpalenia żyrandola potrzeba 4 żarówek z małym gwintem (E14).

Wysokość : 98 cm
Szerokość : 62 cm
Głębokość : 62 cm
Wymiary kloszy : 12/12/12 cm
Waga : 6,5 kg

Projekty oświetlenia włoskiego przedsiębiorcy i projektanta Angelo Gaetano Sciolariego ponownie znalazły się w centrum uwagi, zwłaszcza że efektowne dzieła z lat 70. XX wieku przyciągnęły nowe pokolenie wielbicieli. Zachowało się kilka rzetelnych informacji biograficznych na temat Sciolariego, ale biorąc pod uwagę jego obecną popularność, dodatkowe informacje byłyby mile widziane.

Sciolari urodził się w 1927 roku. Po ukończeniu studiów architektonicznych rozpoczął naukę reżyserii filmowej. Po niespodziewanej śmierci ojca w 1949 roku, Sciolari wrócił do domu, aby poprowadzić rodzinną firmę Sciolari Lighting, założoną w 1892 roku.

W latach 50. XX wieku Sciolari został projektantem w legendarnej firmie oświetleniowej Stilnovo, założonej przez projektanta Bruno Gattiego w Mediolanie w 1946 roku. W okresie powojennym wiele włoskich firm projektowych, a w szczególności Stilnovo, zyskało międzynarodowe uznanie dzięki eksperymentom z nowymi materiałami i opływowymi kształtami. Sciolari jednak nadal skłaniał się ku nieco bardziej tradycyjnym formom wyrazu, często wykorzystując szkło opalowe, pleksiglas i mosiądz. Na przykład jego „Molecular Chandelier” (1955), wyprodukowany przez Stilnovo, ukazuje jego zamiłowanie do łączenia modernistycznej geometrii z materiałami w stylu art déco.

W połowie i pod koniec lat 60. XX wieku projekty Sciolariego dla jego własnej firmy produkcyjnej zaczęły zyskiwać popularność wśród ekskluzywnych projektantów wnętrz w Europie i Stanach Zjednoczonych. Ten dorobek artystyczny był inspirowany szeregiem nurtów artystycznych, od kubizmu i dekonstruktywizmu po minimalizm, ale zawsze prezentował wyrafinowaną, rzeźbiarską, a nawet futurystyczną interpretację.

Sciolari wykorzystywał kryształ i szkło lodowe, zestawiając polerowane metale z satynowymi wykończeniami, w tym niekonwencjonalne połączenie mosiądzu z chromem.

W latach 70. XX wieku firma Sciolari Lighting importowała lampy do Ameryki za pośrednictwem Lightolier & Progress Lighting, która prezentowała wiele kolekcji Sciolariego w corocznych katalogach, w tym serię Geometric, serię Habitat, serię Scultura i serię Futura (konkretne daty powstania projektu nie są znane). Rezultatem była ogromna sprzedaż i udany rozwój rodzinnej firmy.

Wielu twierdzi, że Sciolari stworzył swoje najlepsze prace w latach 70. XX wieku, kiedy gusta projektowe zaczęły odchodzić od surowego modernizmu na rzecz bardziej kunsztownej i dekoracyjnej estetyki, obok art déco i stylistyki „epoki kosmicznej” – podobny trend można zaobserwować w pracach takich artystów jak Paul Evans, François Monnet i Verner Panton. Seria Cubic Sciolariego, realizowana w różnorodnych rozmiarach, konfiguracjach i wykończeniach, jest obecnie najbardziej znaną formą wzornictwa Sciolariego; pojawiała się w wielu programach telewizyjnych w latach 70. i 80. XX wieku.

Co ciekawe, Sciolari był założycielem i pierwszym prezesem stowarzyszenia branżowego włoskich producentów opraw oświetleniowych.

Sciolari zmarł w 1994 roku. Dziś jego lampy, lampy wiszące i żyrandole osiągają wysokie ceny i cieszą się ogromnym zainteresowaniem kolekcjonerów.