Czarny fotel „Wassily” / model B3 z konstrukcją z chromowanych rurek i naturalnej skóry, projekt Marcel Breuer, Bauhaus, Włochy, lata 80, wzór z 1925 roku,

Klasyczny bauhausowy klasyk. Chyba trudno znaleźć chyba tak mocno rozpoznawalnego wzoru jak ten fotel. Przynajmniej w kontekście mebli bauhausowych.

Ten jest włoską produkcją z lat 80. taką wysokich lotów jakościowych. I cóż, że bez licencji. Włochom onegdaj zdążało się to bardzo często. Jedyne co ich tłumaczy to jakość wykonania. Zaiste perfekcyjna.

Mino, że z lat 80. zachowany w świetnym stanie z nikłymi oznakami wieku. Mam na myśli zarówno stan czarnej skóry naturalnej (kilka drobnych mini punktowych mało widocznych przetarć) jak i chromowanej metalowej rurowej konstrukcji. Powiedziałabym że w wyśmienitej kondycji vintage. Skóra nie jest wysuszona, ani porysowana, naprężona gotowa do użytku (zdjęcia).

Włoska skóra co najmniej od właśnie lat 80. w których fotel powstał słynie ze swojej wyśmienitej jakości. I to nie jest teza, a czyste niezatapianie fakty. Sami to potwierdzamy z racji na dość szerokie doświadczenie ze skórą „made in Italy”.

Twórca fotela Marcel Breuer zaprojektował fotel B3 dla swojego dobrego przyjaciela malarza Wassilja Kandinskiego co stało się przyczynkiem do określenia go nazwą „Wassily“. I tak już zostało do dzisiaj.

Fotel oprócz niewątpliwych walorów użytkowych jest sam w sobie estetyczną bryłą więc móż również robić za bardzo udany rasowy wystrój pomieszczenia w którym stanie.

Marcel Breuer urodzony i wychowany w Peczu na Węgrzech, słynny modernistyczny architekt i projektant Marcel Breuer otrzymał stypendium na studia malarstwa i rzeźby w wiedeńskiej Akademii Sztuk Pięknych w 1920 roku, ale szybko je porzucił i złożył podanie do szkoły Bauhaus w Weimarze w Niemczech. Po ukończeniu tam kursów przygotowawczych, w latach 1921-1924 kształcił się w warsztacie meblarskim Bauhausu. Następnie kierował warsztatem meblarskim w nowym Bauhuas w Dessau, gdzie stworzył (1925-1926) fotel, który uznaje się za pierwszy fotel z rur stalowych, zaprezentowany w 1927 roku jako fotel klubowy typu B3 Steel (później przemianowany na Wassily na cześć nauczyciela Bauhausu, Wasilija Kandinskiego).

Po krótkim pobycie w Szwajcarii Breuer dołączył w 1935 roku do byłego dyrektora Bauhausu, Waltera Gropiusa, w Londynie. W miarę rozwoju kariery Breuer zaczął koncentrować się bardziej na projektach architektonicznych niż na projektowaniu. Oprócz mebli z rur stalowych i elementów ze sklejki dla firmy Isokon, był doceniany za projekty rezydencji, wnętrz sklepowych i liczne prace konkursowe.

W 1937 roku Breuer i Gropius przeprowadzili się do Stanów Zjednoczonych, gdzie obaj przez pewien czas wykładali na Harvardzie i przez krótki czas współpracowali w biurze architektonicznym. Wspólnie zaprojektowali Pawilon Pensylwanii na Wystawę Światową w Nowym Jorku w 1939 roku, a także kilka prywatnych rezydencji. Ich współpraca zakończyła się w 1941 roku, ale pozostali przyjaciółmi.

Breuer opuścił Harvard i otworzył biuro w Nowym Jorku. Przez resztę swojej kariery Breuer zaprojektował ponad siedemdziesiąt domów prywatnych oraz liczne budynki uniwersyteckie i biurowe. Warto odnotować, że w 1948 roku nowojorskie Muzeum Sztuki Nowoczesnej zorganizowało wystawę objazdową jego prac, a w następnym roku zleciło mu zaprojektowanie domu w swoim ogrodzie; oba te wydarzenia znacząco wpłynęły na rozwój kariery Breuera. W 1953 roku zaprojektował siedzibę UNESCO w Paryżu wraz z Pierem Luigim Nervim i Bernardem Zehrfulssem, a w 1963 roku zaprojektował Whitney Museum of American Art w Nowym Jorku.

Breuer zmarł w Nowym Jorku w 1981 roku.

Wysokość : 74 cm
Wysokość siedziska : 42 cm
Wysokość oparcia : 41,5 cm
Wysokość podłokietników : 55,5 cm
Wymiary podłokietników : 65/7,5 cm
Szerokość : 79,5 m
Głębokość : 68 cm
Szerokość siedziska : 53,5  cm
Głębokość siedziska : 41,5 cm
Waga : 9,5 kg