Pierwsza lampa Tizio Richarda Sappera została wprowadzona na rynek przez włoskiego producenta lamp Artemide w 1972 roku. Komfortowa lampa biurkowa, wyposażona w ruchome ramię i głowicę lampy z przeciwwagami, szybko stała się klasyką wzornictwa. Lampa może być przesuwana we wszystkich kierunkach, a dzięki zastosowaniu przeciwwag pozostaje w ustawionej pozycji. Oprócz przewodu zasilającego, w konstrukcja całkowicie wyeliminowano przeszkadzające kable.
Obcowanie z lampą to świetna zabawa, bo można stawiać ją i wysuwać w dowolnej konfiguracji. System obciążników pozwala na swobodne poruszanie dwoma długimi ramionami względem siebie.
Lampa dowolnie ustawiona, pod dowolnym kątem w takiej pozycji zostaje. A na dodatek można jej w sposób bardzo delikatny to ustawienia zmieniać. Ona po prostu jest posłuszna.
Dodatkową atrakcją jest możliwość zamiany z lampy biurkowej na podłogową. Do tego służy zdejmowana tuba/stopa o długości 71 cm. Dzięki prostemu zabiegowi możemy lampę postawić tuż obok krzesła, lub fotela. Nie potrzebujemy żadnego blatu by dalej korzystać z tej wyjątkowej lampy. Lampę z tubą łączymy przy pomocy plastikowej tulei, która jest oczywiście w prezentowanym zestawie. W razie potrzeby powrotu do wersji biurkowej wyjmujemy lampę z tuby i zdejmujemy cześć łączącą. Jest mocno spasowana, ale zdejmowana bez potrzeby używania narzędzi.
Czyli dwa w jednym.
Lampa jest zachowana w bardzo dobrym stanie naturalnym. Gdzieniegdzie widoczne drobne użytkowe zarysowania czarnego lakieru. Naprawdę drobne.
Główka lampy ma regulowany kąt ustawienia (góra/dół).
Wysokość całkowita : 117,5 cm
Wysokość stopy : 71 cm
Długość dolnego ramienia : 52 cm
Długość górnego ramienia : 71 cm
Wymiary klosza (długość/szerokość) : 14/6 cm
Wysokość podstawy lampy bez stopy : 7 cm
Średnica podstawy lampy bez stopy : 11 cm
Średnica podstawy stopy : 16 cm
Urodzony w Niemczech, włoski projektant przemysłowy Richard Sapper (1932-2015) jest znany na całym świecie ze swojej wyjątkowej wrażliwości, która jest uważana za połączenie krzyżackiej racjonalności i śródziemnomorskiego stylu. Wykształcenie Sappera było zróżnicowane — studiował filozofię, anatomię i inżynierię, ale ukończył studia z zakresu biznesu na Uniwersytecie Monachijskim. Po ukończeniu Sapper pracował w dziale stylizacji Daimler Benz w Stuttgarcie, zanim przeniósł się do Mediolanu w 1958 roku. Tam pracował przez pewien czas w biurze włoskiego mistrza designu Gio Ponti (1891-1979). Otworzył własne studio projektowe w 1959 roku i szybko zyskał reputację dzięki odkrywaniu na nowo istniejącej technologii dla nowych produktów konsumenckich. Swoje pierwsze Compasso d’Oro wygrał w 1960 r. za Statyczny zegar stołowy dla Lorenza, który został przerobiony z zegarów torpedowych z nadwyżek wojennych. W latach 1957-1977 Sapper rozpoczął długą współpracę z włoskim architektem-projektantem Marco Zanuso (1916-2001). Para rozpoczęła pracę jako konsultanci projektowi dla włoskiego producenta elektroniki Brionvega. Przez lata realizowali projekty dla wielu innych marek, a po drodze zapoczątkowali nową powojenną estetykę znaną jako techno-funkcjonalizm. Udane projekty tej pary to między innymi krzesło Lambda dla Gaviny (1959), telewizor Doney 14 dla Brionvegi (1962) — pierwszy w pełni tranzystorowy telewizor — telefon Grillo dla Siemensa (1966) oraz seria domów dla przełomowych Włoch: Wystawa New Domestic Landscape w nowojorskim Museum of Modern Art w 1972 roku. Wśród najbardziej znanych projektów solowych Sappera znajdują się lampa biurkowa Tizio dla Artemide (1972) — jedna z najlepiej sprzedających się lamp XX wieku — oraz czajnik 9091 dla Alessiego (1983). W trakcie swojej kariery Sapper produkował udane i innowacyjne projekty dla wielu znanych włoskich i międzynarodowych marek, w tym B&B Italia, FIAT, Heuer, Kartell, Knoll, Magis, Molteni, Pirelli i wielu innych. W latach 80. Sapper został głównym konsultantem ds. projektowania przemysłowego w IBM i Lenovo, tworząc pierwszy projekt laptopa ThinkPad (1992). Sapper zdobył wiele nagród i wyróżnień, w tym wiele nagród Compasso d’Oro (1960, 1962, 1964, 1967, 1979, 1987, 1991, 1994 i 1998), nagrodę Lucky Strike Award przyznaną przez Fundację Raymonda Loewy (1992) oraz Krzyż Wielkiego Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (2012). Prace Sappera były prezentowane na wielu wystawach muzealnych i stałych kolekcjach na całym świecie, w tym w nowojorskim Museum of Modern Art, Metropolitan Museum of Art, Cooper Hewitt Museum i Brooklyn Museum; oraz londyńskie Muzeum Wzornictwa i Muzeum Wiktorii i Alberta.
