Duży stojący metalowy czarny wieszak na ubrania „Octopus”, projekt Jonathan De Pasa, Donato d’Urbino i Paolo Lomazzi (Studio DDL) dla firmy Zanotta, Włochy, wzór z 1991 roku

W wyniku współpracy trzech włoskich projektantów: Jonathana De Pasa, Donato d’Urbino i Paolo Lomazzi, w 1991 roku narodził się „Octopus”.

Ten wolnostojący wieszak na ubrania wyraźnie nawiązuje bryłą swą do ośmiornicy. Osiem ramion na górze, osiem ramion na dole

Całość można w łatwy sposób zwinąć w stosunkowo płaską bryłę (np. w celu przewiezienia), a po przybyciu na nowe miejsce tak samo łatwo daje się rozwinąć by znowu być wieszakim. Bardzo przydatna przypadłość.
Każde górne ramię z dwoma małymi haczykami i z zakończeniami z jasnego lakierowanego drewna bukowego. To samo wykończenie chroni i stabilizuje każdą nogę.

Drobne ślady zużycia zgodne z wiekiem wieszaka. Zdecydowanie użytkowe. W postaci niedużych przetarć czarnego lakieru na metalowych częściach. Takoż na drewnianych bukowych lakierowanych zakończeń nóg wieszaka. Wszystko pachnie malizną. Te ślady zużycia znaczy się.

Tak, czy inaczej bryła wieszaka jest na tyle wyjątkowa, że będzie ozdobą każdej przestrzeni w której stanie. Nie jest bardzo wysoki, łatwy w przenoszeniu natomiast jest.

Wysokość : 158 cm 
Rozpiętość (góra/dół) : 63/66 cm
Średnica dolnych wykończeń nóżek : 5 cm
Wysokość górnych wieszaków : 8,5 cm
Średnica górnych drewnianych wykończeń : 4 cm
Waga : 8 kg 

Jonathan De Pas, Donato D’Urbino, Paolo Lomazzi to trzej włoscy projektanci, którzy zjednoczeni pod akronimem DDL, działają w branży wzornictwa przemysłowego od 1966 roku. Po śmierci Jonathana de Pasa (1932-1991) mediolańskie studio projektowe DDL – De Pas, D’Urbino, Lomazzi przekształciło się w Studio D’Urbino Lomazzi. To trójgłosowa osobowość zawodowa, mająca ogromne znaczenie dla włoskiego designu. Trzej projektanci współpracowali z największymi firmami branży meblarskiej, a w 1979 roku otrzymali prestiżową nagrodę Compasso d’oro za projekt Sciangai stworzony dla Zanotty w 1973 roku. Oprócz wzornictwa przemysłowego, trzej projektanci w trakcie swojej kariery zawodowej poświęcają się także projektom architektonicznym, wystawienniczym, wnętrzarskim i urbanistycznym; ale ugruntowali swoją pozycję głównie dzięki modnemu, niekonwencjonalnemu stylowi, paradoksowi popu lat sześćdziesiątych, który zastosowali do przedmiotów wyposażenia wnętrz. Duże znaczenie ma jednak działalność wykonywana jako instalatorzy i architekci na Wystawę Światową w Osace w 1970 roku, gdzie wykonali oni serię pneumatycznych budynków mieszkalnych dla pawilonu włoskiego. W dziedzinie mebli ich najbardziej znane dzieła to dmuchany fotel Blow dla Zanotty, dwumiejscowe krzesło Joe dla Poltronova w kształcie rękawicy baseballowej (hołd dla zmarłego w 1999 roku amerykańskiego baseballisty Joe di Maggio). W 1971 roku stworzyli także modułowy regał dla Longato o nazwie Brick i wieszak na ubrania Sciangai ponownie dla Zanotty.