Czarna minimalistyczna metalowa lampa sufitowa z chromowanym ramieniem i lakierowanym na czarno mocowaniem sufitowym świecąca w sposób bezpośredni i pośredni , model „Colombo 885”, projekt Joe Colombo dla Oluce, wzór z 1970 roku

Są duże i małe tuzy designu światowego. Joe Colombo należy do tej pierwszej grupy. Co za tym idzie jego projekty są bardziej niż mniej pożądane.
Lampa sufitowa dająca światło bezpośrednie i pośrednie, trzon chromowany, lakierowane mocowanie sufitowe. Regulowany reflektor z lakierowanego aluminium.

Weź i kup sobie Colombo. Nie inaczej.

Wysokość całkowita : 146 cm
Długość klosza : 22,5 cm
Szerokość klosza : 10 cm
Wysokość klosza : 5,3 cm
Średnica chromowanej rurki : 1 cm
Średnica podstawy : 24 cm

Założona w 1945 roku Oluce jest najstarszą włoską firmą projektową w sektorze oświetleniowym, która nadal działa. Estetyka projektowania oświetlenia Oluce jest wyraźna, liniowa i dekoracyjna. Subtelne, intelektualne piękno, które przez lata doprowadziło firmę do produkcji jednych z najbardziej rozpoznawalnych i podziwianych ikonicznych lamp na świecie. Oluce, która już uczestniczyła w 9. Triennale w Mediolanie, w swojej długiej historii otrzymała liczne wyróżnienia, w tym dwie nagrody Golden Compass, dwie nagrody Design Awards i Złoty Medal na 13. Triennale w Mediolanie. Jej lampy pojawiają się w najważniejszych stałych kolekcjach projektowych na całym świecie. Ekspertyza Oluce ujawnia jej niezrównaną doskonałość produkcyjną, która przekształca w obiekty niestrudzone badania technologiczne nad potencjałem światła. Każda lampa jest kamieniem milowym na tej drodze. Z biegiem czasu, z nietypowych materiałów, oryginalnych projektów i nowych źródeł światła, nastąpiły rewolucyjne, ikoniczne projekty autorstwa Tito Agnoli, Joe Colombo, Marco Zanuso, Ostuni e Forti i Vico Magistretti, którzy od lat 50. przepisują historię oświetlenia. Ostatnie kolekcje potwierdzają design i podejście dekoracyjne Oluce, wyrażone poprzez znaki włoskich i międzynarodowych projektantów, takich jak Angeletti & Ruzza, Francesco Rota, Nendo, Victor Vasilev, Nicola Gallizia, Christophe Pillet, Mist-o i David Lopez Quincoces.

Urodzony w Mediolanie w 1930 roku projektant Cesare Colombo — znany jako Joe — był drugim z trzech braci. Jego ojciec, Giuseppe, był przemysłowcem, który odziedziczył fabrykę wstążek i przekształcił ją w producenta przewodów elektrycznych. Colombo zaczął projektować stosunkowo późno, ponieważ większość swoich dwudziestych lat spędził na malarstwie i rzeźbie. Studiował w Accademia di Belle Arti w Brera w Mediolanie na początku lat 50. Podczas pobytu tam dołączył do Movimento Nucleare, awangardowego ruchu artystycznego założonego przez Enrico Baja i Sergio Dangelo w 1951 roku. Pobudzona międzynarodowym niepokojem wokół bomby atomowej, ta grupa malarzy postawiła sobie za cel przełamanie statycznych granic tradycyjnego malarstwa.

W 1953 roku Colombo po raz pierwszy zajął się projektowaniem, tworząc dekoracyjny sufit dla mediolańskiego klubu jazzowego. W 1954 roku stworzył serię telewizyjnych kapliczek dla Triennale w Mediolanie. Zainspirowany tymi doświadczeniami, Colombo zapisał się na studia architektoniczne na Politechnice w Mediolanie. Kiedy jego ojciec zachorował w 1958 roku, Colombo całkowicie porzucił malarstwo; on i jego młodszy brat Gianni przejęli rodzinny biznes, wykorzystując fabrykę jako przestrzeń eksperymentalną dla najnowszych technik produkcyjnych i materiałów, w tym włókna szklanego, PVC i polietylenu.

W 1962 roku Colombo otworzył studio projektowe w Mediolanie, w którym pracował głównie nad zleceniami architektonicznymi — w tym nad kilkoma schroniskami narciarskimi i hotelami górskimi — a także nad projektowaniem produktów. Jego projekty mebli charakteryzowały się optymistycznie odważnymi, okrągłymi formami, a on sam opowiadał się za ideą wykorzystywania nowoczesnych technologii do tworzenia nowych rozwiązań projektowych.

Kariera projektanta Colombo została tragicznie przerwana w 1971 roku, kiedy zmarł na niewydolność serca w wieku 41 lat. Jednak był niezwykle płodny w ciągu swojej prawie dekady jako projektant. Do godnych uwagi projektów należą niektóre z najbardziej kultowych projektów lat 60., takie jak fotel Elda z 1963 roku , wykonany całkowicie z włókna szklanego; lampa ogrodowa Ragno z 1964 roku , która służyła również jako siedzisko; składane krzesło Universale (1965/67), które miało różną wysokość i zostało wykonane całkowicie z polipropylenu; jego modułowa seria mebli z 1967 roku znana jako Additional Living System , która składała się z zakrzywionych elementów o różnych rozmiarach, które można było łączyć ze sobą w różnych konfiguracjach, tworząc krzesła, sofy lub całe obszary mieszkalne, a która ostatecznie obejmowała słynny fotel wypoczynkowy Tubo z 1969 roku; a także budzik Optic i wózek Bobby (oba z 1970 roku).