Stolik/konsola z dwoma fornirowanymi blatami osadzonych na metalowych chromowanych giętych rurkach, projekt Marcel Breuer, Bauhaus, wzór z lat 30.

Stolik z dwoma blatami z płyty, oba fornirowane,  wsparte na konstrukcji ze stalowej chromowanej rurki.
Zachowany w bardzo dobrym naturalnym stanie, z niewielkimi, by nie powiedzieć minimalnymi oznakami wieku.
Jeden punktowy ślad od spodu w postaci niedużego przetarcia chromowanej powłoki na metalowej rurce (zdjęcie).
Nieduże dwie fabryczne skazy na powierzchni dolnego blatu (zdjęcia).
Bez żadnego wpływu na estetykę i użytkowość konsoli, czy też stolika.

W 100 % sprawny, gotowy do natychmiastowego użytku.
Absolutny ponadczasowy i niezaprzeczalny klasyk wzornictwa użytkowego. Zgodnie z ideą Szkoły Bauhausu prostota konstrukcji mebla daje wyśmienite możliwości  jego użytkowania. Może być wykorzystywana na co najmniej kilka sposobów, a jego funkcjonalistyczna bryła sprawia, że odnajdzie się dosłownie w każdym pomieszczeniu, bez różnicy na jego styl. I w tym zawarta jest jego niewątpliwa siła.

Może być stolikiem RTV, konsolą np. w przedpokoju, stolikiem pomocniczym w każdym pomieszczeniu, kwietnikiem, barkiem na soczki bądź alkohol i co tam jeszcze do głowy komy wpadnie.

Niezabudowany, ażurowy optycznie nie zabiera przestrzeni. Lekki i przejrzysty. Nieprzegadany i funkcjonalny. Lekki, aczkolwiek stabilny, jest łatwy w przenoszeniu.

Wysokość : 72 cm
Długość : 70 cm
Szerokość : 46 cm
Wysokości blatów (góra/dół) : 72/34 cm
Wymiary górnego blatu : 58,5/43 cm
Wymiary dolnego blatu : 71/42 cm
Odległość miedzy blatami : 36 cm
Grubość blatów : 18 mm
Grubość rurek : 18 mm
Wysokość prześwitu : 31,5 cm
Waga : 10 kg

Urodzony i wychowany w Peczu na Węgrzech, słynny modernistyczny architekt i projektant Marcel Breuer zdobył stypendium na studia malarstwa i rzeźby w wiedeńskiej Akademii Sztuk Pięknych w 1920 roku, ale szybko je porzucił i złożył podanie do szkoły Bauhaus w Weimarze w Niemczech. Po ukończeniu tam kursów wstępnych, w latach 1921–1924 odbywał szkolenie w warsztacie meblowym Bauhaus. Następnie prowadził warsztat meblowy w nowym Bauhuas w Dessau, gdzie stworzył tak zwany pierwszy fotel z rur stalowych (1925–1926), zaprezentowany w 1927 r. jako krzesło klubowe typu B3 Steel (a później przemianowany na Wassily na cześć nauczyciela Bauhausu Wassily’ego Kandinsky’ego). Po krótkim pobycie w Szwajcarii Breuer dołączył do byłego dyrektora Bauhausu Waltera Gropiusa w Londynie w 1935 roku. W miarę rozwoju kariery Breuer zaczął skupiać się bardziej na projektach architektonicznych niż na projektowaniu. Oprócz mebli z rur stalowych i elementów ze sklejki dla firmy Isokon, doceniono go za rezydencje, wnętrza sklepów i liczne prace konkursowe.

W 1937 roku Breuer i Gropius przenieśli się do Stanów Zjednoczonych, obaj przez pewien czas wykładali na Harvardzie i przez krótki czas współpracowali w praktyce architektonicznej. Razem zaprojektowali pawilon Pensylwanii na Wystawę Światową w Nowym Jorku w 1939 r., a także wiele prywatnych mieszkań. Ich partnerstwo rozwiązało się w 1941 roku, ale oboje pozostali przyjaciółmi. W 1946 roku Breuer opuścił Harvard i otworzył biuro w Nowym Jorku. Przez resztę swojej kariery Breuer zaprojektował ponad siedemdziesiąt domów prywatnych oraz wiele budynków uniwersyteckich i biurowych. Warto zauważyć, że w 1948 roku Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku zorganizowało objazdową wystawę jego prac, a rok później zleciło mu zaprojektowanie domu w ogrodzie; oba wydarzenia znacząco przyspieszyły karierę Breuera. W 1953 roku wraz z Pierem Luigim Nervim i Bernardem Zehrfulssem zaprojektował siedzibę UNESCO w Paryżu, a w 1963 roku zaprojektował Whitney Museum of American Art w Nowym Jorku. Breuer zmarł w Nowym Jorku w 1981 roku.