Duża czarno-zielona lampa biurkowa w połysku z tworzywa i chromowanego metalu „Pausania”, proj. Ettore Sottsass dla Artemide, Memphis, Włochy, wzór z 1983 roku

To jedna z moich absolutnie ulubionych lamp, bo lampa w stylu Memphis prosto od legendarnego założyciela stylu Ettoresa Sottsassa dla równie legendarnej włoskiego producenta oświetlenia firmy Artemide.

Zachowana w bardzo dobrym stanie naturalnym, z niewielkimi oznakami czasu. Jest ich niewiele, jeden łatwy do wytropienia to nieduży ubytek warstwy chromu na metalowej rurce w jej górnej części (zdjęcie).
Świeci ogólnie dostępną jarzeniówką G23

Lampa sygnowana od spodu (zdjęcie).

Zielony panel górny jest zielony po włączeniu lampy. Przy wyłączonej lampie jest srebrny/metaliczny (zdjęcia). Lampę włącza się z boku podstawy niedużym czarnym pstryczkiem elektryczkiem.

Wysokość : 42,5 cm
Szerokość : 48 cm
Głębokość : 11 cm
Wymiary podstawy : 48/11 cm
Wymiary klosza : 46/9 cm
Wysokość podstawy : 5,5 cm
Wysokość klosza : 5 cm

Urodzony w Innsbrucku w Austrii w 1917 roku, architekt-projektant Ettore Sottsass dorastał w Mediolanie. Studiował architekturę na Politechnice Turyńskiej, którą ukończył w 1939 roku. Jako członek armii włoskiej Sottsass spędził większość II wojny światowej w jugosłowiańskim obozie koncentracyjnym. Po wojnie wrócił do Mediolanu iw 1947 roku otworzył swoją pierwszą pracownię. Jak większość włoskich projektantów tamtych lat skupił się na działaniach wspomagających powojenną odbudowę, w tym na projektowaniu wystaw. W 1958 roku rozpoczął współpracę z firmą Olivetti, dla której zaprojektował wiele charakterystycznych przedmiotów – w tym Valentine, kultową czerwoną plastikową maszynę do pisania marki z 1969 roku – i przekształcił dużą, zimną elektronikę i maszyny biurowe w zabawne, dostępne obiekty pożądania. W latach 60. Sottsass przebywał zarówno w Indiach, gdzie głęboko wpłynęły na niego żywe kolory i mitologie tego kraju, jak i w Stanach Zjednoczonych, gdzie objął kulturę pop-artu. Wpływy te można dostrzec w ceramicznych projektach Sottsassa przez resztę jego życia.

Legendarny włoski producent oświetlenia Artemide został założony w okolicach Mediolanu w 1959 roku przez inżyniera-projektanta Ernesto Gismondiego (ur. w San Remo, 1931) i projektanta Sergio Mazza (ur. w Mediolanie, 1931). Warto zauważyć, że ten ostatni zaprojektował pierwszy udany produkt firmy, lampę Alfa, na rok przed wprowadzeniem Artemide na rynek. Obaj założyciele w ciągu następnych kilku dekad wnieśli wkład w projekty stale ewoluujących linii Artemide, jednocześnie kierując misją firmy polegającą na opracowywaniu charakterystycznych, opartych na architekturze lamp, lamp wiszących i innych elementów wyposażenia we współpracy z największymi talentami projektowymi z całego świata. Najważniejsze produkty z obszernego katalogu Artemide obejmują kosmiczną lampę Eclisse włoskiego projektanta Vico Magistrettiego (1967) oraz minimalistyczną, halogenową lampę biurkową Tizio (1972) niemiecko-włoskiego projektanta Richarda Sappera, która stała się jednym z najpopularniejszych akcesoriów do przestrzeni roboczych, jakie kiedykolwiek wyprodukowano. W latach 80. wprowadzono na rynek lampę Tolomeo (1987), zaprojektowaną przez Włochów Michele De Lucchi i Giancarlo Fassinę, która szybko stała się międzynarodowym symbolem stylu „Made in Italy”, który zdominował gusta projektowe pod koniec ubiegłego wieku. Dziś Artemide nadal zleca zaawansowane technologicznie, zaawansowane prace koncepcyjne – coraz częściej z naciskiem na zrównoważony rozwój – od znanych międzynarodowych projektantów, takich jak między innymi Herzog & De Meuron, Naoto Fukasawa, Karim Rashid i Zaha Hadid. Przez dziesięciolecia wiele projektów oświetleniowych Artemide zostało nagrodzonych prestiżową nagrodą Compasso d’Oro, a sama firma otrzymała nagrodę „Osiągnięcia w karierze” w 1995 r. Od ponad 50 lat podejście Artemide wyznacza tempo innowacji projektowych dzięki dobrze zbadanym produktom, które często trafiają na strony podręczników historii projektowania. Liczne eksponaty trafiły do ​​kolekcji muzealnych na całym świecie, od nowojorskiego Museum of Modern Art i Metropolitan Museum of Art, po Victoria & Albert Museum w Londynie, Museo Nazionale della Scienza e della Tecnica w Mediolanie, Galleria Nazionale d’Arte Moderna w Rzymie i Centre Pompidou w Paryżu.