Dwa stoliki z balatami z płyty, w białej okleinie i nogami ze stalowej chromowanej rurki.
Wyprodukowane we włoskiej firmie Gavian, pomiędzy 1962, a 1968 rokiem. Późnej Gavinę przejął amerykański Knoll, który kontynuował produkcję serii Laccio w latach 70.
Stoliki zachowane w dobrym naturalnym stanie, z widocznymi aczkolwiek niewielkimi oznakami wieku takimi jak użytkowe powierzchniowe drobne rysy na blatach, punktowe ślady utleniania na elementach metalowych, bez większego wpływu na estetykę kompletu.
W 100 % sprawne, gotowe do natychmiastowego użytku. Mogą być wykorzystywane zarówno razem jak i oddzielnie.
Na wewnętrznej stronie blatu dużego stolika naklejka producenta (zdjęcie).
Stolik duży
wysokość : 34 cm
szerokość całkowita : 134 cm
głębokość całkowita : 45 cm
wymiary blatu : 126,5/38,5 cm
Stolik mały
wysokość : 45 cm
szerokość całkowita : 54,5 cm
głębokość całkowita : 48.5 cm
wymiary blatu : 45,5/45 cm
Marcel Breuer – (1902–1981) Jeden z najważniejszych projektantów mebli i architektury XX wieku. Urodzony na Węgrzech, studiował krótko w Wiedniu, potem uczył się w Bauhausie, w którym był następnie wykładowcą. W 1935 roku wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie zwrócił się w stronę architektury. Na tym polu także odniósł znaczące sukcesy, przechodząc drogę od stylu międzynarodowego do brutalizmu.
Marcel Breuer zaprojektował stół Laccio, eksperymentując w laboratoriach szkoły Bauhaus z różnymi przedmiotami, w tym różnymi stołkami.
Seria Laccio pojawiały się później na fotografiach domu Waltera Gropiusa, założyciela szkoły Bauhaus w Dessau.
Marcel Breuer sprzedawał i produkował stoliki z serii Laccio w różnych rozmiarach i wymiarach, gdy był zatrudniony przez Standard-Mobel.
Kiedy Marcel Breuer zaczął eksperymentować z krzesłem z rurek stalowych w 1925 roku, miał zaledwie 23 lata. To uczyniło go o pokolenie młodszym od pionierów modernizmu, takich jak Gropius, Le Corbusier i Mies van der Rohe.
W tym młodym wieku Breuer został mistrzem sklepu meblowego Bauhaus-Dessau, ponieważ Gropius natychmiast rozpoznał jego talent.
“Rodzice Marcela Breuera od najmłodszych lat zachęcali swoje dzieci do zainteresowania się kulturą i sztuką, a gdy urodzony na Węgrzech projektant skończył osiemnaście lat, zapewnił sobie stypendium na prestiżową Akademię Sztuk Pięknych w Wiedniu. Niezainteresowany długimi dyskusjami o tradycji estetycznej i spragniony bardziej praktycznej edukacji, podjął pracę w firmie architektonicznej. Kiedy przyjaciel powiedział mu o nowej szkole artystycznej w Weimarze, zwanej Bauhaus, Breuer natychmiast się zapisał. Pod kierunkiem reżysera Waltera Gropiusa, Breuer stał się jednym z sześciu uczniów, którzy dołączyli do warsztatu meblowego, tworząc swój najwcześniejszy znany projekt w 1921 r., krzesło afrykańskie. Breuer ukończył szkołę w 1924 roku i po krótkim czasie w Paryżu powrócił do szkoły jako szef kultu stolarskiego w 1925 roku. Zainspirowany swoim pierwszym rowerem, Breuer rozpoczął pracę nad projektami krzesła wykonanego z rurek stalowych. Rewolucyjny stalowy fotel klubowy, znany jako Wassily, do dziś pozostaje jednym z jego najbardziej znanych projektów. W 1935 dołączył do byłego dyrektora Bauhausu Waltera Gropiusa w Anglii, aby pracować nad linią mebli ze sklejki dla Isokon, a kiedy Gropius objął stanowisko nauczyciela na Harvardzie, Breuer przeniósł się do Cambridge i został również profesorem. Razem stworzyli biuro architektoniczne i rozpoczęli budowę własnych domów i różnych projektów mieszkaniowych w okolicy. W 1946 r. Breuer opuścił Harvard, aby założyć biuro w Nowym Jorku, przyjmując różne zamówienia, w tym dom wystawowy z wyposażeniem dla Muzeum Sztuki Nowoczesnej w 1949 r. Projekt MoMA ponownie zainteresował się projektantem, a Breuer zrealizował kilka ważnych zamówień, w tym Whitney Museum, IBMs La Gaude Laboratory i siedziba UNESCO w Paryżu. Chociaż Breuer wolał być najpierw uważany za architekta, nie można zaprzeczyć znaczeniu jego wczesnych projektów mebli. Pozostaje jedną z najbardziej rewolucyjnych i najważniejszych postaci XX wieku”.
https://www.wright20.com/artists/marcel-breuer
